StartArchi-Blog- I Aleja NMP strona południowa
- I Aleja NMP strona południowa
Kamienica nr 1 – widok z narożnika Alei i Placu Daszyńskiego,
a tak wyglądała w latach 90-tych ubiegłego wieku.
Kamienica nr 1 obecnie – widok od strony Alei. Jak podaje Joanna Skiba w „Spacerowniku po Alejach”, zbudowana została w 1840 roku jako dwukondygnacyjna i podniesiona o jedną kondygnację pod koniec XIX wieku. Współczesne elewacje, pozbawione detalu , nie pozwalają domyślać się, że mamy do czynieniaz jedną z najstarszych kamienic w Alejach.
Kamienica nr 3 /równie wiekowa jak nr 1/ nie zmieniła się bardzo od lat 90-tych, były już wtedy okna połaciowe w dachu. Zmieniła się stolarka okienna i kolor elewacji.
Pod numerem 5 kamienica z połowy XIX wieku /podaję dalej za Joanną Skibą/ i podniesiona do obecnego stanu pod koniec XIX wieku. Elewacja od dawna nie remontowana, zachowała powyżej parteru klasycystyczne detale, ale płyciny pod oknami II piętra – widoczne na zdjęciach z lat 90-tych - trzeba będzie odtwarzać.
Lewa i prawa strona Kamienicy nr 5 – około 20 lat temu.
Nr 7 obecnie i dwie dekady temu. Widoczne luki po zdemontowanych balkonach z żeliwnymi balustradami, wymieniona stolarka.
Kamienica nr 9 – niby nic, a jednak inaczej – witryny w parterze jednakowo rozprute do samego chodnika – dawniej konserwator nie zgadzał się na takie „nowoczesności” w starej kamienicy.
Kamienica nr 11 – jedna z „najbogatszych” w kształcie i w detalu w Alejach. Powstała na początku XX wiekuw miejscu wcześniejszej, dwukondygnacyjnej. Tu w parterze długo funkcjonował sklep ze sprzętemdla myśliwych. W roku 1971 robiłem tu inwentaryzację mieszkań w oficynach – nie mogłem wyjśćz podziwu nad jakością wykończenia i wielkością mieszkań i klatek schodowych.
Fragment elewacji frontowej nr 11 z lat 90-tych.
Nowe i stare ujęcie frontu kamienicy nr 13. W miejscu, które zajmowała kilka lat temu redakcja „GazetyWyborczej”, w odnowionej elewacji wprowadzono eleganckie imitacje gzymsów międzypiętrowych,i nadokiennych oraz boniowane pilastry w skośnym narożniku budynku. Po wykończeniu elewacji widać,że budynek nie jest w jednych rękach.
Narożnikowe ujęcie 13-tki od strony wiaduktu nad torami.
Kopia pocztówki z początku XX wieku /ze zbiorów Zbigniewa Biernackiego/ pokazuje narożnik kamienicy nr 13 – tu do lat 60-tych funkcjonowała restauracja. Narożnik Alei z ulicą wtedy – Dojazd, po wojnie – Świerczewskiego i obecnie Piłsudskiego.
Patrzymy w głąb Alei za uciekającą po skosie elewacją nr 13 i widzimy jeszcze starą kamienicę nr 11, która wtedy tworzyła z ta pierwszą jednolitą bryłę w wysokościach, dachach, gzymsach, detalach okiennych –tak jakby to była jedna wielka kamienica, później podzielona.
Kolejna pocztówka Antykwarni „Niezależna” – widok od strony wiaduktu w głąb I Alei. Po prawej stroniewidoczne budynki południowej strony Alei. W prawej krawędzi zdjęcia widać boniowanie trzykondygnacyjnej kamienicy nr 5, dalej w lewo – dwukondygnacyjna „trójka” i trzykondygnacyjna „jedynka”. Na lewo od niejto już nr 9 z Placu Daszyńskiego. Na wprost – kościół św. Zygmunta i białe zabudowania klasztorne.
Nomen-omen – „twoja Czestochowa”, taka jest pierwsza i ostatnia dla przyjezdnych wizytówka miastaprzy wiadukcie nad torami...
…a był to bardzo fajny pawilon z sokami owocowymi, nie wiedzieć czemu nazwany przez miejscowych - „kac”. Autorem projektu z końca lat 60-tych był arch. Bogdan Jezierski. Nowoczesna, jak na owe czasy, architektura. Lekko pochyły, płaski dach, podbity drewnem, zdawał się spoczywać na taflach szkła biegnących dookoła.
Ta przybudówka z prawej strony jest późniejsza, niewiadomego autorstwa.
Na wiadukcie kończy się I Aleja NMP – zapraszam na następne odcinki ze zdjęciami z II i III Alei.
Prawa autorskie zastrzeżone.